به نقل از سازمان جهانی جهان گردی توریسم پدیده ای اجتماعی، فرهنگی، تجاری بوده، که مستم جابجایی مردم به مکانی غیر از محل ست و کار خود است.
لغت توریسم از دو بخش «تور» و «ایسم» تشکیل شده است. «تور» به معنای سفر یا گردش است و ریشه در لغت لاتین Turns به معنای دور زدن، رفت و برگشت بین مبدأ و مقصد و چرخش دارد که از یونانی به اسپانیا، فرانسه و در نهایت به انگلیس راه یافته است. «ایسم» به معنی اندیشه یا مکتب تشکیل شده است. پس می توان کلمه «توریسم» را مکتبی دانست که پایه واساس آن سفر است.
از
منظر اندیشمندان این حوزه، دو دیدگاه کلی برای گردشگری وجود دارد؛ از
دیدگاه کسانی که به صورت زنجیره ی درآمدی به آن نگاه می کنند، صنعت است. و
از دیدگاه کسانی که به صورت اجتماعی و از جنبه های علمی و علوم انسانی نگاه
می کنند، فعالیت تلقی می شود. در زیر برخی از دیدگاه ها آمده است:
جفرسون و لیکوریش گردشگری را حرکت مردم و فشار تقاضا در این زمینه تعریف
کرده اند و آن را به عنوان صنعت قبول ندارند. اسمیت نیز اظهار داشته است که
بهتر است گردشگری را به عنوان مجموعه ای از چندین صنعت مرتبط در نظر
بگیریم. جنکیمگز اظهار می دارد که از دیدگاه فنی، چند بُعدی بودن صنعت
جهانگردی، تعریف آن را در قالب یک صنعت غیر ممکن ساخته است چرا که شرایط
اصلی تولید با شاخص های عملیاتی آن تعریف نشده است و بدون دخالت عوامل
اجتماعی، فرهنگی و محیطی، بُعد اقتصادی در صنعت گردشگری نمایان نمی شود.
برخی دیگر نیز توریسم یا گردشگری را صنعت بدون دود نام نهاده اند. با این
حال شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد، مصرف کنندگان هنوز هم گردشگری
را نوعی صنعت به شمار می آورند.
به نقل از سازمان جهانی جهان گردی توریسم پدیده ای اجتماعی، فرهنگی، تجاری بوده، که مستم جابجایی مردم به مکانی غیر از محل ست و کار خود است.
طبق نظریه میل و موریسون توریسم به مجموعه فعالیتی اطلاق می شود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد. این فرایند شامل هر فعالیتی از قبیل برنامه ریزی سفر، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتی یادآوری خاطرات آن نیز می شود. همچنین فعالیت هایی را که گردشگر به عنوان بخشی از سفر انجام می دهد نظیر خرید کالاهای مختلف و تعامل میان میزبان و میهمان را نیز در بر می گیرد. به طور کلی می توان هر گونه فعالیت و فعل و انفعالی را که در جریان سفر یک سیاحت گر اتفاق می افتد گردشگری تلقی کرد.
این تعریف جامع میل و موریسون از جهانگردی شامل چهار مرحله از رفتار مصرف کننده است که گاه با یکدیگر همپوشانی دارند:
۱. فعالیت های قبل از سفر نظیر کسب اطلاعات، پرس و جو از اقوام و دوستان،
نگهداری جا یا برنامه ریزی برای یک بازدید روزانه و آماده شدن برای سفر.
۲. انجام سفر از مبدا به مقصد و برعکس که احتمالا شامل توقف شبانه در مسیر نیز می شود.
۳. فعالیت هایی که در مقصد انجام می شود که ممکن است به صورت یکنواخت و معین و بسیار متنوع باشد.
۴. فعالیت هایی که بعد از سفر انجام می پذیرد از قیبل چاپ عکس، گفتگو و بحث درباره ی تجارب سفر.
گردشگری را از بُعد تقاضا می توان به سه نوع تقسیم کرد:
۱. گردشگری داخلی (Domestic Tourism): سفر ساکنان یک کشور در کشور خودشان
۲. گردشگری درون مرزی (Inbound Tourism): مسافران غیر ساکن که وارد مرز کشور دیگری می شوند.
۳. برون مرزی (Outbound Tourism): ساکنان یک کشور که به قصد سفر از مرزهای خود خارج می شوند.
اگر
معیار سنجش را کشور قرار دهیم، می توان عبارت های جهان گردی بومی (داخلی)،
درون مرزی و برون مرزی را به سه دسته بندی زیر تقسیم کنیم:
۱. گردشگری داخلی، که شامل گردشگری داخلی و درون مرزی است.
۲. گردشگری ملی، که شامل گردشگری داخلی و برون مرزی است.
۳. جهان گردی بین المللی، که شامل گردشگری درون مرزی و برون مرزی است.
درباره این سایت